Qirêjiya hewa û avê di nav pirsgirêkên herî girîng ên cîhanî de dimîne, ku ekosîstemên girîng, zincîrên xwarinê û jîngeha pêwîst ji bo jiyana mirovan dixe xetereyê.
Qirêjbûna avê bi gelemperî ji îyonên metalên giran, qirêjkerên organîk ên refraktor û bakteriyan çêdibe - qirêjkerên jehrîn û zirardar ên ji pêvajoyên pîşesazî û ava qirêj ên ku bi awayekî xwezayî nahelin. Ev pirsgirêk ji ber ewtrofîkasyona laşên avê ku dikare bibe sedema şert û mercên guncan ji bo zêdebûna hejmareke mezin ji bakteriyan, bêtir qirêj dike û bandorek neyînî li ser kalîteya avê dike.
Qirêjiya hewayê bi giranî ji pêkhateyên organîk ên firarker (VOC), oksîdên nîtrojenê (NOx), oksîdên sulfur (SOx), û dîoksîda karbonê (CO) pêk tê.2) – gemarên ku bi giranî ji şewitandina sotemeniyên fosîl derdikevin. Bandora CO2wekî gazeke serayê bi berfirehî hatiye belgekirin, bi mîqdarên girîng ên CO22bandorek mezin li ser avhewaya Erdê dike.
Ji bo çareserkirina van pirsgirêkan rêzek teknolojî û rêbaz hatine pêşxistin, di nav de adsorpsiyona karbona çalakkirî, ultrafîltration, û pêvajoyên oksîdasyonê yên pêşketî (AOP) ku armanc dikin ku pirsgirêkên qirêjiya avê çareser bikin.
Ji sîstema adsorpsiyona VOC-an, hûn ê bibînin ku karbona aktîvkirî ya stûnî beşek yekgirtî ye û populer e ku di pergalên dermankirina VOC-an de wekî medyaya adsorbent a lêçûn-bandor tê bikar anîn.
Karbona çalakkirî, ku ji dawiya Şerê Cîhanê yê Yekem ve di pîşesaziyê de bi berfirehî tê bikar anîn, di nîvê salên 1970-an de ji bo kontrolkirina qirêjiya hewayê ya VOC-an vebijarka bijarte bû ji ber ku ew di rakirina buharên organîk ji herikên gazê de, tewra di hebûna avê de jî, bijartî bû.
Sîstema adsorpsiyona nivîna karbonê ya kevneşopî - ya ku xwe dispêre nûjenkirina tîmê - dikare bibe teknîkek bi bandor ji bo vegerandina çareserkeran ji bo nirxa wan a aborî. Adsorpsiyon dema ku buxara çareserker bi nivînek karbonê re dikeve têkiliyê û li ser rûyê karbona çalak a poroz kom dibe, çêdibe.
Adsorbsiyona li ser nivîna karbonê di operasyonên vejandina çareserkerê de di rêjeyên çareserkerê yên li jor 700 ppmv de bi bandor e. Ji ber pêdiviyên hewakirinê û kodên agir, pratîka normal ew e ku rêjeyên çareserkerê li jêr 25% ji sînorê teqîna jêrîn (LEL) werin girtin.
Dema weşandinê: 20ê rêbendana 2022an